Het mag nog wel even hè, het napraten over Anco's verjaardag. Volgens hem overigens de beste in tijden, dus dat zegt wel wat...
Het begon al goed in de vroege ochtend: 7 uur op, motor en helm stofvrij maken, Ewien uit bed trekken om een lunchpakketje klaar te maken voor de jarige job. Want...jawel, er stond een uitje op de motor gepland. Vier stoere mannen (leeftijd 16 jaar en >30 jaar) en 1 stoere vrouw (niet ik overigens, sorry als jullie dit even dachten ;-) die met 3 kids met de auto achter hen aan racete. Letterlijk en figuurlijk, aldus Anco, hij was echt onder de indruk. Ze reed echt als een man, was aldus het commentaar, en ze kon de 'minst snelle' motorrijder zelfs bijhouden. En dan hebben we het, even voor de duidelijkheid, niet over geplaveide wegen.
Ikzelf bleef thuis om meerdere redenen. Eén en wellicht de belangrijkste was, dat het echt geen pretje is om zo'n 300 km achterop de motor te zitten. We hebben de helft met Marc & Janneke gedaan en dan werd er al eens door de 'boys' geklaagd dat ze niet zo hard konden met zo'n 'last' achterop. Nou, dan ben je wel genezen hoor! ;-)
Maar goed, Anco dus op pad, Ewien wat voorbereidingen treffend voor de avond, want dan kwam er nog een feest aan, met als thema : Hollandse spelen! Niets is leuker dan een Hollandse party, met echte Hollanders, wanneer je niet in Holland bent. Schokkende dingen maken dan, met name de Amerikanen, mee, maar daarover later meer.
Tussendoor ontving Ewien braaf de telefoontjes voor de jarige, die stuk voor stuk enigszins verbaasd reageerde, dat de jarige job niet thuis was. Tsja, can happen, zal ik maar zeggen, Anco verkoos dit jaar zijn motor boven zijn vrouw (grapje). Nee hoor, ik had hem eerlijk verteld te doen op zijn verjaardag wat hij geweldig vond.
Het feestje 's avonds was een gezellige mix van Amerikanen, Ieren, Nederlanders (in de meerderheid) en een Oostenrijkse. Er was soms verwarring over zaken als: wanneer geef je het cadeautje? Als je binnenkomt of als iedereen binnen is? Etc. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ook werd er naar hartelust gesjoeld (ook door niet-Nederlanders) en 'Dutch blitch' gespeeld. Een spel wat Nederlands wordt genoemd (vandaar Dutch), maar door de Canadezen is uitgevonden. Hmm, enige uitleg vereist geloof ik.
Ook was een onderdeel van de avond 'stel je aan elkaar voor', soms tot hilariteit van de Nederlanders. Wat kunnen die soms kritische (weder)vragen stellen zeg. Zo zelf, dat een Ierse vriendin ons bedremmeld vroeg of we al een Nederlands spel hadden ingezet. Niet dus, we waren nog niet eens begonnen ;-) Hoogtepunt van de avond was wel een verjaardagslied ten gehore gebracht aan Anco en Carina (collega waarmee we het vierden). Het deel dat over Anco ging willen we een ieder niet onthouden:
'Wij zijn dol op ons Anco, zo lekker blanco, zonder veel manco
Hij snapt veel technieken, zit lekker te freaken in zijn werkplaats
Geef hem een bak die rammelt en hij kraakt hem
zo van hup-faldera en hij maakt hem
Wij willen alleen ons Anco, wij willen hem zonder manco
van je pingelepingelepingelepingelepom
Die Anco is zo goed, hij heeft een leuke snoet
dat mag een ieder wel duidlijk zijn!'
'Wij zonder banjo en ook zonder mandolien
wilden toch wel graag een liedje zingen
truitje zonder luitje, je moet dat clubje zien
dol op die man, dol op die man, dol op die man van Ewien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten