We hoorden per e-mail dat Nederland in de greep wordt gehouden van de griep. Nou, daar kennen we hier in Mali ook wat van, al moet je hier bij griep direct denken: Heb ik geen malaria? Wees niet bang, deze weblog zal geen ode worden over 'ziek zijn in Mali', maar wanneer je dat overkomt (mij dus in dit geval) kom je op allerlei gedachten...
By the way: ik heb geen malaria, maar gewoon verhoging en een maag die aardig van de kaart is. Waar ligt dit aan zou je zeggen? Moeilijk te benoemen, kan van alles zijn. Waren het de groenten die niet goed genoeg gewassen waren (met een beetje chloor)? Of heb ik teveel Malinese handen geschud, vervolgens mijn handen niet (goed genoeg) gewassen en iets van het eten gesnabbeld? Wie zal het zeggen, het is lastig te benoemen waarin 'een ziekte' zijn oorzaak vindt.
En dan te bedenken dat 'ziek- zijn' in Mali, wel te verstaan onder de Malinezen, aan de orde van de dag is. Zij zijn blij met de dagen dat ze gezond zijn. De gemiddelde leeftijd van Malinezen is 45 jaar, en velen halen deze leeftijd niet. Sterven ze niet aan Malaria, ziekte nummer 1, dan is het wel een combinatie van aids, buik tyfus, geven van geboorte (voor de vrouwen) etc.
Hey, zullen jullie zeggen, wat een sombere toon voor deze weblog. Dat krijg je als je dingen gaat overdenken op het moment dat je je niet lekker voelt. Dan krijg je, zoals ik een vriendin schreef, 'het verlangen' om in Nederland op de bank uit te zieken, liggend voor de tv met een dekbed over je heen. In Nederland vond ik het vaak wel wat hebben, ziek zijn. Niet te lang natuurlijk, maar een dagje of zo, om even weg zijn uit de sleur (werk, deadlines, etc). Het is erg om te bekennen, maar waar. Herkent iemand dit?
Maar hier in Afrika moet je gewoon een stuk beter op je gezondheid letten en vooral niet klakkeloos omgaan met een beetje verhoging. Altijd in hoogste staat van paraatheid zullen we maar zeggen. Maar goed, terug naar de goede kant van deze ervaring.
Ondanks alle 'ontberingen' waaronder Malinezen leven (droogte, tekort aan voedsel, ziek-zijn, sterfte), blijven ze de waarde van het leven zien & zal een Malinees niet zo snel bij de pakken neer gaan zitten. En dat is bewonderenswaardig. Al hebben Malinezen wel de gewoonte van Fransen overgenomen om voor elk wissewasje naar de dokter te gaan of een medicijn te vragen. Maar toch, doe het hen maar eens na, zonder de dingen te bezitten waar ons hartje (nu) naar uitgaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten