We waren al enige tijd op zoek naar een goed vervoermiddel, maar konden tot voor kort niet slagen. In Bamako is het zoeken van een 'goede, niet al te dure' auto niet de makkelijkste opgave. Soms sla je stijl achterover als je hoort wat ze durven te vragen voor een in onze ogen zeer oude auto.
Maar goed, gisteren is het dan toch gebeurd: Anco heeft een Honda Transalpe 600 aangeschaft, voor de kenners onder ons (zie foto). Hij had deze al een tijdje op het oog, maar de eigenaar wilde al die tijd niet in prijs omlaag. Uiteindelijk is Anco toch gezwicht en hebben we sinds gisteren een heus vervoermiddel.
Het was gisteren dan ook de dag van de koopoverdracht en dat gaat toch wel ietsje anders dan in Nederland. De koper, verkoper en getuige (in de persoon van Ewien dit keer) gaan naar de plaatselijke burgemeester om de koopoverdracht te regelen. Bamako kent er meer dan één vanwege de grootte van de stad.
Je komt binnen in een overvol kamertje met allerlei mensen, die komen voor een zogenaamde 'legalisatie van handtekening(en)'. Dit is nodig om de koop te formaliseren. De 'ambtenaar' zit aan een bureau, zonder computer (even voor de duidelijkheid), met een stapel papieren links van hem, waar al jaren niet naar is gekeken. Alle handelingen worden vastgelegd in 'het boek', wat als het vol is in de kast (= archief) wordt 'geworpen'. Maar goed, we moeten dit doen, wil de koop rechtsgeldig zijn.
De ambtenaar vraagt hoe het gaat, wil de paspoorten van koper en verkoper zien, zet een paar stempels op de koopakte (allemaal erg Frans), geeft weer een hand en zwaait ons vriendelijk uit. Voordat hij dat doet wil hij graag 500 franc (= nog geen euro) ontvangen voor de handelingen die hij heeft verricht. We vroegen ons nieuwsgierig af wat het zou kosten om ons huis te verkopen ;-) Die we overigens niet hebben hoor, voor alle duidelijkheid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten