Uitstapjes als nooit tevoren

Wat doe je als je een Malinees Nederland wil laten leren kennen? Juist ja, dan maak je uitstapjes. Op die manier komen we weer op plekken waar we (letterlijk) al menig jaren niet meer zijn geweest. Of zelfs nog niet eerder zijn geweest :)

Voor een uitstapje met onze vriend hoef je niet ver te gaan, want hij kijkt nog steeds overal zijn ogen uit. Toch hebben we bijvoorbeeld de zeehondencrêche in Pieterburen bezocht, toen we in het Noorden waren. Dat vond hij toch wel ergens bizar, een opvang voor zieke zeehonden. In Mali wordt elk dier gezien als potentieel eetbaar...
Een mooi moment ontstond toen Leni 't Hart - de oprichtster - even bij ons kwam staan en Joel vroeg waar hij vandaan kwam. Zij bleek een goed woordje Frans te spreken en ook een centrum te hebben in Senegal (tevens West-Afrika) en Iran. Ze toonde oprechte interesse in hem en vond het prachtig dat hij drie weken "stage" loopt in Nederland.

Grappig was ook J's reactie bij een bezoek aan mijn tante. Op het moment dat hij haar kat zag, zei hij prompt dat zo'n kat in Mali goed vlees zou zijn :) Z'n ogen werden nog wat groter toen hij een speciaal kattenluikje zag én een speeltje! Naar onze hond Bantu wordt ook wel eens met een verlekkerde blik gekeken :)

Samen met ons neefje brachten we zaterdag een bezoek aan Sea Life op Scheveningen. Weer een plek waar hij dingen zag die hij of nog nooit tevoren had gezien of kende van een plaatje. Ik weet ook niet wie er meer genoten - Anco en Joel - of ons neefje van zeven jaar. Nieuwe dingen hebben we zeker allemaal die dag onder ogen gekregen.Het meest genoot J. van zijn wandeltocht door de watertunnel (foto boven) ... Zoiets had hij niet vooraf kunnen bedenken. Hij slaakt ook iedere keer nog een Malinese kreet als we bijvoorbeeld door een tunnel met de auto rijden.

Eenmaal buiten Sea Life stuitten we op het vliegerfestival. Bijzonder om zoveel vliegers bij elkaar te zien, inclusief de vliegende koe - al staat deze niet op de foto.Allen een goede en plezierige week toegewenst. Geniet van de dingen om je heen!

Kijken met nieuwe ogen

De afgelopen dagen bekijken we Nederland met nieuwe ogen. Sinds zaterdag hebben we een Malinese vriend bij ons "op bezoek" voor 3 weken. Onze cultuurschok (in Mali) is niets vergeleken bij wat hij voor zijn kiezen krijgt hier in Nederland...

Het begon al toen we hem van Schiphol afhaalden. De politie pikte 'm uit de rij (ondanks een visum dat helemaal in orde was), onder andere omdat hij geen geld op zak had. We kregen dan ook een telefoontje toen we onderweg waren naar Schiphol. Men wilde zijn verhaal checken en ons even zien, voordat ze 'm "los wilden laten":)

En wat dacht je van een deur die automatisch open gaat? Voor ons een normaal verschijnsel, voor hem helemaal nieuw.

We vroegen hem enkele opvallende zaken te beschrijven tot nu toe:

1. De goedwerkende stoplichten in Nederland, ook als het gaat om detectie etc. In Mali zijn alle stoplichten niet zo goed op elkaar afgesteld en werken ze 9 van de 10 keer niet zoals het hoort.
2. Hij heeft met verbazing aangehoord hoe we onder de rivieren doorrijden (tunnel) en erover heen (brug).
3. In de kerk zondag viel hem op dat de gebeden in Nederland zo geordend verlopen. Een ieder spreekt na elkaar. In Mali bidt men tegelijkertijd en wacht men over het algemeen niet op elkaar. Was voor ons ook wennen in het begin :)
4. Gisteren trok hij een dagje met Anco en broers op rondom de boerderij. Wederom verbaasde hij zich over de ver-ontwikkelde technologie die zich in Nederland (lees: op de boerderij) bevind. Dat een trekker automatisch kan rijden en dan ook nog op gps, dat is voor hem ondenkbaar. Anco vertelde vanochtend ook dat hij klaar stond om uit de trekker te springen als hij vond dat deze maar iets te dicht bij de sloot kwam :)
5. Ook merkt hij op dat alle menselijke acties - zoals het rijden op de weg - door computers worden gecontroleerd. Hoe blij zijn wij hier soms mee als het gaat om snelheidscontroles etc :)
6. Dat een paard een wei voor zichzelf krijgt, ook dat is nieuw. In Mali hebben dieren geen rechten en lopen ze kris kras door alles heen. Dat het paard hier een grote plek krijgt, goed eigen voer en er alleen is tot vermaak van de kinderen, daar krabt hij zich nog even voor achter zijn oren.
7. De Big Tasty die hij kreeg was niet alleen te groot om helemaal op te eten, maar ook te mooi. We hebben nog de helft in de koelkast liggen :)

En zo kunnen we nog een hele tijd doorgaan, omdat hij zich elke dag wel weer over iets nieuws verbaasd.

Het rondlopen op de IBC (video/tv beurs in Amsterdam) afgelopen maandag was ook geweldig om mee te maken. Zelfs de verkopers in net pak moesten soms lachen om de geluiden die onze vriend maakte. Bij het opzetten van een 3D bril bijvoorbeeld. Hij viel nog net niet achterover vanwege het effect, maar het scheelde weinig :)

We zullen hem nog met meer specifieke dingen / activiteiten van Nederland kennis laten maken. Zo is hij zaterdag uitgenodigd om te gaan indoor skiën. Sneeuw heeft hij nog niet eerder gezien, laat staan dat hij in een hal is waar de temperatuur onder nul is. Ben benieuwd hoe bibberend hij de helling afgaat...en of er veel van skiën komt, omdat we de neiging hebben met z'n allen dubbel te liggen :)

Wordt vervolgd! Zo ook het avontuur van Anco en zijn vrienden in Mali...

Nu ik nog even naar de titel kijk schiet me een beeld te binnen. Wanneer we met andere geestelijke ogen leren kijken, zien we de wereld vaak ook heel anders dan voorheen. We worden opmerkzamer en zien de dingen als nooit tevoren, intenser. Zo zal onze vriend zich ook enigszins voelen nu hij op Nederlandse bodem rondloopt.

Haal de muren neer!

Luisterde vandaag naar een boodschap met als titel: "De tijd van de liefde is voor u gekomen", van Wilkin van de Kamp.

Wat er voor me uitsprong is dit en dat wil ik van de week ook meenemen "ter overdenking":

"Angst bouwt muren (wie deed of doet dat niet in zijn leven?), maar HOOP bouwt bruggen!"

"EN de liefde haalt muren neer!"

Opdat we elkaar allemaal met (volmaakte / onzelfzuchtige) liefde tegemoet treden deze week!

Belevenissen

Een week zonder Anco...hoe zou ik deze invullen en "beleven" dacht ik vooraf. Nu terugblikkend ging het me eigenlijk best af, al blijft 'koken voor één persoon' een hele uitdaging :) Enkele belevenissen op een rij...

[Nederland] Anco en twee vrienden vertrokken vorige week donderdag richting Mali om de bijbelschool Bethel weer op gang te helpen voordat het nieuwe schooljaar van start gaat. Het avontuur begon - wat mij betreft - op Schiphol waar drie jonge mannen verwoed met de koffers en weegschaal in de weer gingen om alle benodigde bagage binnen het maximale aantal kilo's bagage probeerde te houden. Was een komisch gezicht en ik vertrok met het teveel aan bagage weer richting Zuidland.

[Mali] Na een extra dag op Casablanca kwamen Anco & co en alle bagage veilig op het vliegveld van Bamako aan. Anco schreef: "We zijn goed aangekomen. Heerlijk met alle bagage zonder problemen en zonder betalen... Halleluja!"

[Nederland] Na een drukke vrijdag waarop ik weer op mocht trekken met de EO filmploeg viel het weekend zonder Anco even zwaar. Toch genoten van een avondje uit op het Spijkenisse Festival en een latere 'kerkgang' op zondag in Hellevoetsluis. Lekker uitslapen dus en beetje teuten...

[Mali] Vanuit Mali kwamen de berichten dat ze het als 'mannen onder elkaar' goed hadden en dat er het eerste weekend ook tijd vrij was gemaakt om bijvoorbeeld de watervallen te bezoeken. Helemaal in de regentijd is deze plek de moeite waard om te bezichtigen.

Onze hond Bantu was 'dun en happy', aldus Anco. Hij had het sinds ons vertrek en later ook de buren toch wel zwaar gehad.

De bliksem bleek de bijbelschool materialen toch harder getroffen te hebben dan vooraf gedacht. Anco denkt dan ook niet alles te kunnen 'repareren', maar het wel zó te maken dat ze vooruit kunnen tot volgend jaar. Verder was hij bemoedigd door een bezoek aan een bevriende, Malinese dominee die visie heeft voor Koutiala en omgeving.

Ben benieuwd naar allerlei fotomateriaal en de bijbehorende verhalen die het Mali avontuur beter tot zijn recht zullen doen laten komen. Wordt vervolgd dus!

[Nederland] Heb zelf eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en ben van de week begonnen met ... een fotografiecursus. Stond al jaren op mijn verlanglijstje, maar nam er telkens niet de tijd voor. Met onze stijl van leven is het ook niet makkelijk om zulke zaken in te passen.

Gisterenavond was dan ook de aftrap in het Zuiderpark Den Haag. Voelde weer veilig en vertrouwd, daar hebben we tenslotte voor vertrek naar Mali jarenlang dichtbij gewoond :) Mijn vriendin en ik vonden we het wel spannend zo'n eerste ontmoeting!

Al gauw ebde de spanning weg, mede omdat we tenslotte allemaal in hetzelfde schuitje zaten én de sfeer binnen de groep gewoon open en prettig was. Bij het voorstelrondje (niet helemaal mijn ding!) werd er een en ander over ons leven in Mali gevraagd. Lastig om in een paar woorden te omvatten.

Na een avond gezelligheid en theorie gingen we weer weg met een technische en creatieve uitdaging (in zijn bewoording: opdracht :) Aan ons allen de schone taak om vast te leggen WAT het leven waard maakt om te leven. Wie dacht dat een fotografiecursus geen diepgang kent, heeft het mis :) Ben heel benieuwd naar de creativiteit van mijn mede-cursisten en hoe ik een en ander in beelden ga omzetten...Want daar ben ik nog niet helemaal uit :)

p.s Mijn haarlengte is tijdens Anco's afwezigheid ook minstens gehalveerd - voor wie dit een interessant gegeven vindt - :)