Dit project is opgestart in 2005 en draait - sinds onze verhuizing naar Koutiala - zonder onze hulp in praktische zin. Wij zijn nog wel verantwoordelijk voor het zoeken van fondsen om de leraar te betalen. Hij geeft drie tot vier keer per week basis computerles aan een groep gevangenen in de leeftijd van 15 tot 22 jaar. We hopen dat het project ook financieel onafhankelijk is tegen de tijd dat we met verlof gaan volgend jaar april.
Het was alweer een tijd geleden dat we ons gezicht in de gevangenis hadden laten zien. De nieuwe leraar hadden we zelfs nog niet persoonlijk ontmoet. We kenden hem alleen van e-mails en berichten via via.
De leraar is een natuurkunde student met hart voor werk onder ontspoorde jongeren. Hij vertelde rustig en enthousiast over het contact met de jongens en zijn manier van lesgeven. Ook had hij nieuw cursusmateriaal "ontwikkeld". In de praktijk zag het er ook allemaal goed uit en was er een open (mentor) relatie tussen hem en de jongens, die toch niet voor niets in de gevangenis terecht komen.
Ook de directeur was zeer over het project (en de leraar) te spreken. Normaliter vroeg hij allerlei dingen en wilde meer, meer, meer...Dit keer kwam dat allemaal niet ter sprake en was hij vol lof. Geen kwaad woord kwam er over zijn lippen.
Van hart tot hart
Gesprekken als deze maken dan ook ons hart blij. Het computerproject ligt ons al jaren aan het hart. De nieuwe leraar heeft zelfs op de momenten dat er geen fondsen aanwezig waren zijn klassen doorgezet. "Want", vertelde hij, "het is belangrijk voor deze jongens dat ze iemand hebben die om hen geeft, die met hen praat en waarbij ze dingen kwijt kunnen die ze niet aan anderen (lees: gevangenis medewerkers, ouders) kwijt kunnen". Hier gaat het ons in eerste instantie ook om. Al is het uiteraard meegenomen dat ze ook nog eens leren omgaan met computers, met wellicht een betere kans op de (krappe) arbeidsmarkt.
Deze jongens hebben vaak niets, maar vooral niemand die naar hen omkijkt. Verschillende jongens zie je meerdere keren terug. Het rechterlijke systeem is wel zo gewijzigd de laatste jaren dat de wat zwaardere jongens alleen nog in deze gevangenis terecht komen. Voor het stelen van een mobieltje kom je niet meer in de gevangenis, aldus de directeur. Terwijl dat voorheen wel het geval was.
Er zit dan ook een kleinere groep vast die ook sneller berecht wordt. Dit zorgt voor wisselingen van leerlingen binnen de duur van de "cursus".
Aanbevolen
We bevelen dit project dan ook van harte bij jullie aan! De maandelijkse kosten om het project te draaien liggen op de 100 euro. Momenteel hebben we weer wat fondsen geworven, maar niet op langdurige basis.
Mocht jij / u interesse hebben in dit project, neem dan een kijkje op onze website en besluit vandaag nog om een (vaste) bijdrage te geven aan het project "computers achter tralies"...
Bij voorbaat dank!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten