Woensdag 06 mei stond in het teken van de "premiere van Dumuni ni sin", de 15-minuten lange (in Malinese ogen korte ;-) video over het belang van goed voedsel bij kleine kinderen. Voor deze happening vertrokken Anco, een vriendin en ik naar de meisjes bijbelschool in Baramba, een dorpje zo'n 19 kilometer buiten Koutiala.
In Baramba wordt deze week een kamp voor CMA kerk vrouwen gehouden. Een week van vrouwen onder elkaar (alhoewel, de mannen komen nog steeds om de studies te geven), bijbelstudies, elkaar ontmoeten en even weg van de alledaagse beslommeringen. Een week waarnaar de vrouwen elk jaar uitzien.
Op welk moment precies we de korte video konden gaan tonen, was tot het laatste moment niet bekend. We gingen mee in het Malinese ritme. Eerst uitgebreid kennis maken, over het kampterrein lopen, zelfgemaakte stoffen bekijken, met de hand "to" eten, naar een animatie luisteren, nog meer praten...
Inmiddels was het al 8 uur in de avond (pikkedonker) en werd het wel tijd om het scherm en de geluidsinstallatie op te gaan zetten. Dit hadden we heel slim uitbesteed (aan juist ja, de enkele man die er was ;-), maar ook wijzelf hebben toch maar een handje meegeholpen. We wilden tenslotte wel graag weer die avond naar huis!
Enigszins zwetend stond ik dan eindelijk voor de groep. Gelukkig niet alleen, omdat mijn vriendin meer gewend is voor grote groepen te praten. Het is ook erg Malinees om iemand anders je te laten introduceren, etc. Kwam dat even goed uit ;-)
Maar goed, groep kerkvrouwen die een rol spelen naar voren gehaald. Goed om hen op deze manier in het zonnetje te zetten. Na onze introductie en een kort praatje, was het dan aan de film! Het was doodstil, terwijl we verwacht hadden dat er flink gelachen werd. Zodra men een bekende op groot scherm zien, werkt dit namelijk altijd op de lachspieren.
Maar niets was minder waar, gespannen keek de groep 15 minuten naar het scherm. Nadat de aftiteling verscheen was het weer mijn beurt om naar voren te komen. We wilden de vrouwen aanmoedigen tot feedback, overtuigen dat men als groep veel kan bereiken.
De feedback kwam, geheel in Malinese stijl ;-) Grappig hoe je je hier altijd weer over kunt verbazen. De leiders onder de vrouwen stonden op en gaven hun getuigenis over hoe het maken van de "serinafanma" (pap) - groot onderdeel van de video - het leven van hun kinderen had gered. Dat het echt werkt en dat de vrouwen er niet licht over moeten denken. Dat ze de film niet af moeten doen als "die korte video die de blanke vrouw is komen tonen".
Ik was geroerd door de reacties van de vrouwen, over hun ernst ten aanzien van het onderwerp. Ook 'medische vragen' kwamen naar ons toe. Was ik blij dat mijn vriendin jaren in de dorpen was geweest om medische kennis over te dragen. Verbazend was het wel weer hoe letterlijk de Malinees iets neemt. Vrouwen uit de dorpen vroegen hoe men de pap kon maken als niet alle ingredienten aanwezig waren? In een volgende video is het goed om te noemen dat dit 1 van de vele opties / recepten was. Dat je ook deze pap kunt maken als je niet over alle ingredienten beschikt!
We hebben alledrie genoten van het bezoek aan Baramba. Het was toch wel de ideale aftrap om Dumuni ni sin te tonen. De doelgroep was volop aanwezig en gaf ook nog de nodige feedback, input voor de toekomst.
p.s. Foto's volgen ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten