Lekker op de trekker

Anco voelde zich de koning te rijk op de trekker. Alsof hij even 'terug-gebeamed- was naar de boerderij in Zuidland...Althans, de Malinezen draaiden hun hoofden op straat om, toen ze "een blanke" met een trekker door de stad zagen rijden! Zoiets zien ze tenslotte niet elke dag ;-)

Iedere werker bij ons op de compound komt ook even de mooie trekker bewonderen. Een trekker is toch wel van onschatbare waarde in een land als Mali. Wil je je land bewerken hiermee, dan kun je een trekker een dag huren voor (slechts) 15.000 CFA. Omgerekend ongeveer 30 dollar.

Op de foto's zie je Anco aan het werk op de bijbelschool Bethel. Het grote terrein daar is kaal en dor. Toch wordt er ieder jaar in ieder geval mais gepland. Ieder heeft zo zijn eigen stukje(s) grond om te bewerken en voedsel op te bouwen. In de nabije toekomst hopen we hen verder te kunnen helpen naar een "groener Bethel". Een plek waar ze meer en meer in de eigen voedselvoorziening kunnen voorzien.

Het plan is om twee Malinezen het trekker rijden onder de knie te laten krijgen. Anco zal hen dan voordoen hoe en wat. Op die manier zou het geweldig zijn als een groepje christenen uiteindelijk de trekker kan kopen (voldoende geld bij elkaar krijgen is een probleem!), en zichzelf kan laten inhuren voor het werk op het land.

Het is goed om de trekker te laten test rijden en dingen uit te proberen. Om die reden heeft Anco zaterdag een paar stukjes land omgeploegd. Dat niet alleen Anco het leuk vond, blijkt wel uit de foto's.

De kinderen sprongen om de trekker heen, om de vers-omgeploegde aarde aan hun voeten te voelen. Meerdere keren kregen ze te horen uit de weg te gaan van een van de Bethel leraren. Dat hielp dan even en dan doken ze weer op een andere plek op!

Onschatbare waarde

We hebben een heerlijke tijd gehad in Bobo, Burkina Faso. Een lang weekend weg en je komt bijna herboren terug ;-) Het is er een stuk koeler, ze hebben er echte supermarkten en er is van alles te koop. Bij Bobo vergeleken is Koutiala maar een onderontwikkeld dorpje...

Naast verkoeling en de "nodige luxe" hebben we ook een aantal scholen bezocht. De kerk / CAMA in Burkina maakt er werk van om verschillende christelijke, lagere scholen op te zetten. Niet onbelangrijk in een land waar het analfabetisme nog steeds schrikbarend hoog is. De christenen staan bekend als goede lesgevers, in navolging van de Katholieken. Aan leerlingen dus geen gebrek!

Een miljonair die Mali, Burkina met regelmaat bezoekt, ziet ook het nut van goed onderwijs in. Hij had ons gevraagd eens een kijkje te nemen op de scholen en te zien hoe we de energievoorziening op beter peil kunnen krijgen. Voor het einde van het jaar zullen we Burkina een langer bezoek brengen, om het besproken werk ten uitvoer te brengen.

Op een van de scholen, de bijbelschool in Poundou, kwamen we een pc van onschatbare waarde tegen. Het ging om een computer uit 1994, met een 128 MB harde schijf en Windows 3.1 erop. Kun je je het je voorstellen? Echt uit het stenen computer tijdperk! Er draaide ook nog een programma op dat Anco kende - dr. Watson - maar wat mij meer als paardemiddel in de oren klonk ;-)

De school heeft haar spullen goed onderhouden, om die reden ging deze pc zo lang mee. Nu had hij toch eindelijk zijn laatste adem uitgeblazen en was de vraag of wij de belangrijke administratieve documenten eraf konden halen. Een superoude computer ging dus mee terug naar Mali.

Spullen komen dus wel degelijk goed tot hun recht. Zolang de ontvangers het nut van schoonmaken en houden maar voldoende inzien. Ook de solarinstallatie op de school was oud, maar in redelijk goede staat. Ze kunnen hun batterijen vier tot vijf jaar draaiende houden, waar anderen hun batterij binnen een jaar om zeep helpen.

Vanaf onze komst naar Mali zien we het belang van onderwijs, kennis in. Om die reden draaien we - waar mogelijk - alleen projecten waar ook kennis kan worden overgedragen. Dat is toch echt de toekomst van het land. Dat en innovatie, durf om traditionele manieren te herevalueren en waar nodig achter te laten.

Foto's aftrap

Als beloofd nog enkele foto's van de aftrap "Dumuni ni sin" ....

Gemaakt door onze YWAM vriendin die met ons mee was.

Aftrap 'Dumuni ni sin'

Woensdag 06 mei stond in het teken van de "premiere van Dumuni ni sin", de 15-minuten lange (in Malinese ogen korte ;-) video over het belang van goed voedsel bij kleine kinderen. Voor deze happening vertrokken Anco, een vriendin en ik naar de meisjes bijbelschool in Baramba, een dorpje zo'n 19 kilometer buiten Koutiala.

In Baramba wordt deze week een kamp voor CMA kerk vrouwen gehouden. Een week van vrouwen onder elkaar (alhoewel, de mannen komen nog steeds om de studies te geven), bijbelstudies, elkaar ontmoeten en even weg van de alledaagse beslommeringen. Een week waarnaar de vrouwen elk jaar uitzien.

Op welk moment precies we de korte video konden gaan tonen, was tot het laatste moment niet bekend. We gingen mee in het Malinese ritme. Eerst uitgebreid kennis maken, over het kampterrein lopen, zelfgemaakte stoffen bekijken, met de hand "to" eten, naar een animatie luisteren, nog meer praten...

Inmiddels was het al 8 uur in de avond (pikkedonker) en werd het wel tijd om het scherm en de geluidsinstallatie op te gaan zetten. Dit hadden we heel slim uitbesteed (aan juist ja, de enkele man die er was ;-), maar ook wijzelf hebben toch maar een handje meegeholpen. We wilden tenslotte wel graag weer die avond naar huis!

Enigszins zwetend stond ik dan eindelijk voor de groep. Gelukkig niet alleen, omdat mijn vriendin meer gewend is voor grote groepen te praten. Het is ook erg Malinees om iemand anders je te laten introduceren, etc. Kwam dat even goed uit ;-)

Maar goed, groep kerkvrouwen die een rol spelen naar voren gehaald. Goed om hen op deze manier in het zonnetje te zetten. Na onze introductie en een kort praatje, was het dan aan de film! Het was doodstil, terwijl we verwacht hadden dat er flink gelachen werd. Zodra men een bekende op groot scherm zien, werkt dit namelijk altijd op de lachspieren.

Maar niets was minder waar, gespannen keek de groep 15 minuten naar het scherm. Nadat de aftiteling verscheen was het weer mijn beurt om naar voren te komen. We wilden de vrouwen aanmoedigen tot feedback, overtuigen dat men als groep veel kan bereiken.

De feedback kwam, geheel in Malinese stijl ;-) Grappig hoe je je hier altijd weer over kunt verbazen. De leiders onder de vrouwen stonden op en gaven hun getuigenis over hoe het maken van de "serinafanma" (pap) - groot onderdeel van de video - het leven van hun kinderen had gered. Dat het echt werkt en dat de vrouwen er niet licht over moeten denken. Dat ze de film niet af moeten doen als "die korte video die de blanke vrouw is komen tonen".

Ik was geroerd door de reacties van de vrouwen, over hun ernst ten aanzien van het onderwerp. Ook 'medische vragen' kwamen naar ons toe. Was ik blij dat mijn vriendin jaren in de dorpen was geweest om medische kennis over te dragen. Verbazend was het wel weer hoe letterlijk de Malinees iets neemt. Vrouwen uit de dorpen vroegen hoe men de pap kon maken als niet alle ingredienten aanwezig waren? In een volgende video is het goed om te noemen dat dit 1 van de vele opties / recepten was. Dat je ook deze pap kunt maken als je niet over alle ingredienten beschikt!

We hebben alledrie genoten van het bezoek aan Baramba. Het was toch wel de ideale aftrap om Dumuni ni sin te tonen. De doelgroep was volop aanwezig en gaf ook nog de nodige feedback, input voor de toekomst.

p.s. Foto's volgen ...