Vanochtend ging het over het krijgen van een 'nieuwe kijk' op dingen. Niet alleen op het leven, maar ook op de dingen die je vrijwel automatisch (door cultuur aangeleerd) doet. En hoe moeilijk het eigenlijk is om bepaalde zaken los te laten, van een afstand te bekijken en te heroverwegen of die manier nog wel de juiste is.
Klinkt wellicht vaag, dus laat ik een voorbeeld noemen. Of eigenlijk twee. Een van onze collega's kwam naar Mali met o.a. het verlangen om voetbal - de nationale sport in Mali - als evangelisatiemiddel in te zetten. Heel schokkend overigens voor menig Malinese dominee / christen...Puur omdat het het onbekend was als middel en ... onbekend maakt nu eenmaal (vaak) onbemind.
Vol enthousiasme vertelde de leraar echter hoe deze nieuw kijk op voetbalevangelisatie ook zijn leven heeft verrijkt. Hoe hij - ondanks zijn ups en downs - is gaan nadenken over de traditonele manier van evangeliseren. Je gaat naar een dorp, verzameld alle mensen onder een boom, preekt Jezus, en verlaat het dorp weer. Even heel zwart-wit neergezet overigens, de werkelijkheid is genuanceerder.
Terwijl hij meerdere voorbeelden vertelde, dwaalde mijn gedachten wat af naar gisteren. In de grote kerk had ik een ontmoeting met de (video)vrouwen en merkte dat ook het videowerk een heel nieuwe manier / kijk op evangeliseren is. Die overigens niet zonder slag of stoot wordt aangenomen ;-)
Gisteren kreeg ik echt het idee dat de vrouwen het bijltje bij het videowerk gingen neerleggen, zoveel 'vuurwerk' werd er afgestoken ;-) Terwijl ik rustig hun vragen en zorgen beantwoorden, dacht ik bij mezelf .... hmmm, waar zal dit toe leiden? Dit bleek echter hun (culturele) manier van discussieren te zijn.
Je gaat een uur flink tekeer, geeft je mening over alles tot in detail, en vervolgens stemmen ze ermee in dat het allemaal goed gaat komen. Pff, dacht toch even - gezien de emoties en gebarentaal die hoog opliepen - dat onze wegen zich na deze middag weer zouden scheiden...Maar niets was minder waar. De Malinese vrouw heeft thuis nu eenmaal weinig te zeggen, en dat komt duidelijk tot uiting wanneer de vrouwen onder elkaar zijn!
Nu ik het over het videowerk heb, schiet me iets te binnen...Het werken met de oude zendingscamera werd zo 'stressvol', dat we de koppen bij elkaar hebben gestoken om met een oplossing te komen. Het nam echt een stukje plezier uit het werk weg.
Momenteel zijn we 'virtueel' (de camera is nog niet in onze handen) de trotse eigenaar van een Sony EX1 (zie foto)! Dit is echt een camera die de komende jaren goed kan werken in het warme en stoffige klimaat (geen bewegende, slijtbare delen meer).
De benodigde fondsen zijn voor 75% binnen...Mocht je hart uitgaan naar dit werk en je wilt een eenmalige bijdrage doen?! Heel graag!! Neem dan even contact met ons op. Bvd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten