Bezoek aan dr. D

Tijd voor een nieuwe weblog zou ik zo denken. Schrijven van een weblog was voorheen onderdeel van de week, nu komt het vaak tussen de bedrijven door. Minder weblogs dus en niet meer zo gestructureerd als voorheen. Maar dat hadden jullie wellicht al opgemerkt ;-)

Het leven in NL geeft soms aanleiding tot grappige gebeurtenissen. Zie je toch hoe je NL ontwend op bepaalde vlakken, als je alweer zo’n 5 jaar Nederlander-af bent. Alhoewel, een zendingswerker in Roemenië en ik waren het meer dan eens, als het gaat om het feit of je je nog Nederlands voelt na zo’n tijd? Tuurlijk, helemaal als het Nederlands elftal het veld weer betreed.

Maar goed, vandaag ben ik bij de KNO arts langs geweest om mijn oren te laten testen. Enkele weken geleden had dr. D ze uitgezogen, nu was het tijd voor een test. Wat slechter horen betreft heb ik mijn kop (of zou ik zeggen oren? ;-) jaren lang in het zand gestoken. Vond mijn hoorstoornis – als die er al is – niet zo erg, soms lekker rustig!

Tijdens een verlof dan toch maar weer eens een test doen, meten is tenslotte nog altijd weten. Het vorige bezoek aan dr. D gaf al hilarische momenten. Ik mocht optreden als zijn assistente (houdt u even mijn stofzuigertje vast?) en vanaf het eerste moment had hij het over een operatie. Operatie? Wat voor operatie? De spanning steeg, dat begrijpen jullie wel.

Vanaf dag 1 hadden dr. D en ik dus een soort spraakverwarring, die ik wel OK vond, want een en ander deed me aan Malinese praktijken denken (helemaal niet verkeerd). Daarnaast gun ik dr. D deze goede baan wel, die wellicht toch Irakees of Egyptenaar of iets in die contreien is. Spreekt nog wel wat gebrekkig Nederlands, maar verder is hij OK.

Vandaag kon hij de uitslagen van de gehoortest niet op zijn computer vinden. Hij wilde gaan bellen, maar wist niet naar welk nummer. Zoals hij vorige keer al zei was hij bij zijn vorige baan een assistente gewend ;-) Uiteindelijk toch gevonden en wat bleek? Mijn oren zijn lang niet zo slecht, over een jaartje nog maar eens testen, maar verder alles goed, aldus dr. D. Pak van mijn hart, ik vond zelf ook dat ik na dat schoonmaken “opeens” veel beter leek te horen ;-)

Voor de terugweg moest ik nog even een strippenkaart kopen. De man achter de balie zegt doodleuk: “ik heb alleen nog maar blauwe, geen roze!” Hmm, roze er staat me vaag iets bij, wat het verschil ook alweer was. Toch maar even navragen. “De roze is voor studenten, de blauwe gewoon”….Ik grinnik inwendig en denk bij mezelf: zie ik er toch nog niet zo slecht uit voor mijn 34 jaar!