Officieel zouden we gisteren het vliegtuig terug naar Mali hebben genomen. Dit is echter niet het geval. Waarom niet vragen jullie je wellicht af? Dat zit zo...
Belangrijke spullen - die absoluut mee moesten - kwamen niet binnen voor de (eerste) sluitdatum van de container afgelopen vrijdag. Reden dus om de sluitdatum op een later tijdstip te laten vallen.
Reden ook om wat dagen langer in Nederland te blijven, zodat we zelf de container kunnen dichtlassen en 'uitzwaaien'. Tot hier geen probleem, zij het niet dat je vlucht omboeken rond de Kerst nog niet al te makkelijk is.
Na overleg met de vliegmaatschappij en beide directeuren (hier en op het veld) besloten we ons ticket om te boeken op de eerst mogelijk beschikbare datum, 28 december!!
Dat was even omschakelen voor met name mij (Ewien), omdat mijn lichaam en geest ingesteld waren op een rustige Kerst in Mali. Want koud is het hier in Nederland ;-)
Maar goed, nu de kogel door de kerk is (bij wijze van spreken), maken we er hier in NL een speciale Kerst van. We hebben besloten een paar rustige dagen door te brengen op de Veluwe...Onze gastheer en vrouw ;-), binden de skies onder dit jaar.
Een versgepleegd telefoontje leert me dat de container inmiddels gevuld is met de meest belangrijke zaken, die nu wel zijn gearriveerd. Anco heeft nog tot 11 uur morgen de tijd om hem 'af te vullen' ... daarna is het echt klaar!
Het zal een heerlijk gevoel geven, het moment dat de deur echt dichtzit is en door een vrachtwagen weg wordt gehaald. Aan onze kant kan er dan in ieder geval niets meer worden gedaan.
Nog even een anecdote met als thema "vreemdeling in eigen land" ... Ik was het openbaar vervoer zo ontwend, dat ik het op station Schiedam-Centrum er warm van kreeg...
Met nog 2 minuten te gaan kreeg ik het niet uitgevogeld hoe ik het metrostation moest verlaten. Om vervolgens een treinkaartje te kopen en de trein naar Rijswijk te pakken.
Met mij stond er ook een buitenlandse man, bepakt en bezakt, hard te proberen hoe nu toch die uitgangspoortjes werken. Ook hij keek me vragend aan. Al met al ging het licht bij me op (bij hem overigens ook ;-), miste ik mijn trein en besloot 'van ellende' maar in de stationsrestauratie neer te ploffen onder het genot van een hete kop thee.
't Is toch niet zo makkelijk als ik altijd dacht: het openbaar vervoer in Nederland ;-) Een koude hand, maar hartelijke groet, van een na een griep opknappende Malinees.
Een heel warm Kerstfeest toegewenst!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten