Koranschool

Onderweg van Mali naar Guinee kwamen we veel verschillende mensen tegen. Zo ook een Koranklasje langs de kant van de weg...

Het op de foto zetten van deze kids was nog niet zo makkelijk, omdat ze spontaan allerlei "rare capriolen" uit gingen halen in plaats van de klassefoto die ik graag wilde.

Helemaal hilarisch werd het toen we met een zak lolly's op de proppen kwamen. Kreeg ze dan nog maar eens aan het leren ;-)

In principe worden de kinderen door de ouders aan een Koranleraar gegeven, en worden daarmee apart gezet voor een heilige missie / taak. Om aan voldoende eten te komen zwerven ze - na de klassen - al bedelend op straat. Erg rooskleurig is hun leven dan ook vaak niet ...

Vrouwen hebben recht...

Dat (jonge) vrouwen recht op leven hebben, is in Nederland niet meer dan normaal?! Toch is het niet zo vanzelfsprekend als het lijkt.

Bij het nemen van deze foto dacht ik aan de vrouwen als motor van de (Malinese) maatschappij. Vrouwen zijn harde werkers, zowel buitenshuis als binnen het gezin.

Hun leven is zwaar en niet zonder gevaar. Gisteren nog werd er een bloedende vrouw achter op de motor het ziekenhuisterrein opgereden. Als het ziekenhuis hier in Koutiala er niet geweest was, zou ze wellicht zijn doodgebloed. En helaas is zij niet de enige, de kans dat een vrouw voor, tijdens of na de bevalling overlijdt (door bloedingen) is 1 op 10!

Boos word ik dan ook als er gewacht moet worden met een operatie. Waarom? Omdat manlief zijn akkoord moet geven en hij dit keer (eens) niet de rijder van de motor was....

Het is altijd bijzonder om te zien hoe blijmoedig de meeste vrouwen zijn. Daarin zit hun kracht!
Het is dan ook een 'eer' om video's met en voor deze groep te maken. Om o.a. meer begrip te kweken voor de positie van de vrouw...

Op de thee bij papa

In een nieuwsbrief van onze provider las ik over het 'fenomeen' fotoblog. Niet dat ik er voorheen niet over had gelezen, maar dit keer raakte het een bepaalde snaar... ;-) De komende weken zullen we veel op pad (o.a. naar Guinee) zijn en dan leek het me wel leuk zo nu en dan een foto te plaatsen, met het achterliggende verhaal erbij.

Laat me beginnen met mijn ontmoeting met Papa (opa in de Malinese cultuur)


Ik kwam papa tegen op mijn wekelijkse zondagse wandeling van een uur. Lekker burgerlijk, maar heerlijk om even uit te waaien, je gedachten te verzetten en te luisteren naar muziek.

Zoals je op de foto kunt zien is papa aardig 'bij de tijd' ;-) Hij viel me met name op door zijn paarse outfit gecombineerd met zijn rose brommer. Om die reden besloot ik 'm aan te houden en een praatje met hem te maken.

Niets vreemds overigens in Mali, je wordt elke dag begroet door vreemden en regelmatig bevraagd. Papa vond het dan ook wel grappig dat een blanke dit keer een praatje wilde houden in zijn moedertaal.

Of ik een foto van hem mocht nemen? Tuurlijk, geen probleem. Achteraf verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht toen ik hem liet zien hoe hij op de foto stond.

Kort daarna wees hij me uitgebreid zijn huis aan, waarnaar toe hij op weg was. Of ik niet met hem mee wilde gaan om een kopje thee te drinken? Beleefd hield ik dit af en vertelde hem dat ik mijn wekelijkse wandeling aan het maken was. Misschien een volgende keer?

In Mali zeg je niet direct nee, maar maak je vaak een opmerking als "vandaag niet", "wellicht een volgende keer" om de ander niet te 'beledigen'.

Nu is het natuurlijk afwachten tot ik papa op zondag weer een keer tegenkom. Kijken wat ik dan te zeggen heb en of zijn uitnodiging nog steeds staat!