Paar dagen Bamako

Werk en fun lossen elkaar af, de paar dagen dat we in Bamako zijn. Gelijk ook een goede tijd om nieuwe collega's - inmiddels niet zo nieuw meer - te leren kennen. En (oude) vrienden te zien, net op tijd voor de Kerstdagen.

En Kerst leeft, ook hier in Mali ;-) Hoeveel keer we al ontkennend hebben moeten antwoorden op de vraag of we naar Bamako zijn gekomen om Kerst te vieren?! Niet dus, helaas zou ik bijna zeggen. Morgenochtend is het plan om weer af te reizen naar Koutiala, vergezeld van een 3-persoons team (komen vanavond binnen).

Gisterenavond werden we 'opgeschrikt' door een harde klap op de deur waar we slapen. Hmm, vreemd dachten we nog, maar schonken er verder weinig aandacht aan. Het was inmiddels al middernacht en welke gek klopt op dat uur van de dag nog op de deuren ;-)

Keken wij even raar op toen we de volgende ochtend uitvonden dat het onze oude, beste vrienden waren die naar Senegal zijn verhuisd. Andere collega's - die we eerder die avond zagen - hadden ons niets verteld. Maar hadden wel subtiel gevraagd of we de sleutel voor laatkomende mensen aan de bewaker van de zending wilden geven...Hmm, hoogstwaarschijnlijk toch een complot theorie.

Onze vrienden op hun beurt wisten niet of Anco alleen in Bamako was en of hij wel daadwerkelijk in de kamer waarop ze klopten sliep. Het zekere voor het onzekere genomen besloten ze niet de deur open te doen en hem (ons dus in werkelijkheid) te bespringen. Pff, gelukkig, want dat hadden we denk ik maar half overleefd ;-)

Ikzelf geniet van de kerstmarkten - om de laatste cadeautjes te kopen - afstruinen met mijn Noorse vriendin en een keer lekker uit eten gaan. Vanmiddag nog wat boodschappen doen - ook voor collega's - , is part of the deal als je naar Bamako gaat (zucht ;-)

En zo komen de Kerstdagen met rappe schreden dichterbij. Hoop dat een ieder die dit leest meer gereed is voor de Kerst dan wij op dit moment. Het wordt een lange reis morgen - eerst van Bamako naar Koutiala - en dan pakken om naar onze Nederlandse vrienden rond Sikasso te gaan om Kerstavond te vieren...

Reislustig

De laatste weken in het oude jaar zullen we veel op reis zijn. Zaterdag zullen we afreizen naar Bamako om een team dat rond de Kerstdagen komt op te halen. Deze trip geeft ons ook de gelegenheid om weer met vrienden in Bamako in contact te komen.

Anco zal een paar dagen bij zijn solarproject in Bamako doorbrengen, terwijl Ewien aan het kerst-shoppen hoopt te gaan. Niet dat we veel nodig hebben, maar we moeten leren meer planmatig te shoppen nu we in Koutiala wonen. In Bamako pakte je snel genoeg de auto om in de supermarkt te gaan halen wat je vergat mee te nemen de eerste keer. Dat is er nu niet bij....

Zoals eerder genoemd hopen we de Kerstdagen door te brengen in Kura, een klein dorpje zo'n 1,5 uur bij ons vandaan. Daar woont een ander Nederlands stel waar we regelmatig mee optrekken. Of zij komen een weekendje uitblazen in Koutiala - voor hen luxe - of wij gaan een weekendje naar hen toe - terug naar de basics ;-)

Gisteren werden er al twee vetgemeste kippen - een bijzonder verschijnsel hier in Koutiala - bij ons aan de deur gebracht. De borst is er afgehaald om voor speciale gelegenheden - Kerst dus - te bewaren.

Na de kerstdagen zijn we een paar dagen in Koutiala, waarna we optrekken naar de plek waar we jaarlijks met het team kamperen. De jongens bij ons vinden het leuk om dit een keer mee te maken en wijzelf vinden het altijd belangrijk om er bij te zijn. Dit is toch de ideale gelegenheid om ontspannen met elkaar te praten en leden van het team te zien die we normaal niet zien.

Dit jaar is het helemaal speciaal, omdat onze oude veldvrienden - nu woonachtig in Senegal - langskomen. Het zal enigszins raar zijn om ze weer te zien, maar ook geweldig om weer met hen te praten!

Voor een van de jongens bij ons zit het avontuur in Mali er dan alweer op. Hij zal met Anco naar Bamako gaan om vervolgens vanuit daar naar huis te vliegen. De twee maanden dat hij hier was zijn wat ons allemaal betreft dan ook omgevlogen.

In deze wat hectische tijd proberen we vooral ook even stil te staan en na te denken over wat Kerst nu echt voor ons betekent. Dat we dit jaar rond de Kerst in een onbekende omgeving zijn draagt hier alleen maar toe bij. Daarnaast kunnen we het dit keer ' in het Nederlands' vieren. Heerlijk om eens niet naar woorden te hoeven zoeken (hoop ik althans ;-)

Vanuit Mali gezegende Kerstdagen toegewenst en alvast een knallend 2009!

p.s.
Hier hebben we voor het eerst een (nep)kerstboom opgezet. Onze nieuwe collega en ik hebben erg veel lol gehad bij het opzetten (geen idee hoe dit te doen).... Nu zit ik zo nu en dan ernaar te kijken en denk ik: waarom zetten we ook alweer een boom(pje) op?

Familie Berggeit

Het weekend in de Dogon was in een paar woorden: droog, rotsachtig, lippen verbrandend, erg leuk, vermoeiend, 's nachts koud, spierpijn gevend, heerlijk eten, koud drankje op z'n tijd, vol discussies - zinvol of niet zinvol ;-) ...

Hierboven enkele foto's, de rest is te zien in ons Picasa foto-album.

Hoera de container!

Na lang wachten, kwam gisteren eindelijk ... de container aan. Een foto-impressie...

Overal spierpijn

Ewien is dit weekend op de sportieve tour geweest en daar betaald ze nu een prijs voor ... Al twee dagen heeft ze meer dan spierpijn. Ook op plekken waar ze het dacht niet te kunnen krijgen ;-)

De zondagen wordt er in de middag door collega's gevoetbald. Om lekker te socializen, maar ook om in beweging te zijn. En dat valt niet mee, in een warm en stoffig land als Mali.

Het gaat hierbij niet om het winnen, de kinderen spelen ook mee, maar toch...Je wilt als vrouw niet al te erg uit de toom te vallen en zet dus je beste beentje voor.

Nou dat blijkt wel. In mijn vroege jaren heb ik op het voetbalveld gestaan, dus helemaal onbekend is het niet. Toch bleken mijn voetbal spieren vaster te zitten dan ik aanvankelijk dacht. Ik liet me echter niet kennen en bleek - zoals sommige vrouwen - niet bang te zijn voor de bal ;-)

Al met al was het leuk om weer te spelen...de spierpijn nemen we dan maar op de koop toe. Ik grapte in huis (met twee jonge jongens) dat ik nu een week tijd had om bij te komen, voor ik weer het veld op ga.

Onze collega heeft een voetbal ministry in Mali en dat werkt echt heel goed. De laatste weken neemt hij een moslim-voetbal-vriend mee naar de kerk, die hij tijdens het voetballen heeft leren kennen.

Hij - inmiddels bijna 40 - en onze collega / gyneacoloog waren snel en kwamen met echt goed voetenwerk. Meerdere keren kwam ik tegenover een van hen te staan en dat gaf grappige momenten. Mijn collega nam namelijk aan dat ik bang was voor een stootje, maar ik was alleen maar gefocused op de bal ;-) en... hoe ik mijn logge, minder snelle lichaam in de strijd kon gooien.

Komend weekend kan ik nog even bijkomen, omdat we dan een weekend naar het Dogongebied trekken. Dit is "bergachtig" Mali, waar de vrouwen letterlijk uren klimmen om water te halen voor de dag. Het is een heel ander stukje Mali, waar mensen vrijwel niets bezitten en van heel weinig leven. Een unieke ervaring!

Of ik daar minder spierpijn van krijg is overigens nog maar de vraag. Omdat het 1,5 dag lopen en klimmen wordt...We zullen zien hoe vergelijkbaar het een met het ander is.