Container bijna in Bamako!

Zegt men...met de nadruk op 'bijna'. We hebben al heel wat horrorverhalen gehoord. Over containers die van de trein vallen, tussen Dakar en Bamako. Tot containers die drijvend in het water worden aangetroffen. Als ik er goed over nadenk moet ik me maar zo min mogelijk letterlijk inbeelden, want anders raak ik in paniek ;-)

Het bericht dat de container wellicht vandaag aankomt, kregen we onder ogen toen we in Koutiala waren. Hier waren we voor een conferentie en deels werk. Slechte combinatie in de praktijk overigens, omdat je – zodra je aan het werk gaat – niet meer (terug) naar de conferentie gaat. Om die reden leek het ons verstandiger om de eerste dag de conferentie te bezoeken en de tweede dag pas aan het werk te gaan.

Een bijzondere conferentie overigens, waar zo'n 300 Malinese dominees en hun vrouwen op af kwamen. Het onderwerp van wat men noemt “een College of Prayer” was het samen praten, samen bidden als Malinese man en vrouw. Iets wat bij ons heel normaal kan zijn, maar in een land als Mali zeker niet vanzelfsprekend is.

Wat mij persoonlijk heel erg aansprak was de eerlijkheid en openheid waarmee dingen bespreekbaar werden gemaakt. Zo gaf de nationale kerkpresident, Moïse Guindo, persoonlijk een getuigenis over een 'zwarte tijd' uit zijn huwelijk. Een tijd waarin zijn vrouw en hij niet samen praatten, en samen baden, voor zowel privézaken als werk.

Ook bracht het Amerikaanse (leiders)team bepaalde hindernissen naar voren die het samen bidden, samen praten in de weg stond. Eén daarvan was de Malinese cultuur. Een ander de culturele gedachte en gewoonten van de (eerste) zendelingen in Mali. Het is bijvoorbeeld in Mali niet gewoon dat man en vrouw samen aan tafel eten. Voor ons toch de plek om dingen te bespreken, die zich die dag hebben voorgedaan. In Mali eet de vrouw vaak apart met de kinderen.

Interessant vond ik de opmerking van het Amerikaanse team dat ook de culturele gewoonten van de (eerste) blanke zendelingen in de weg stonden. Om dit te visualiseren kwam een collega in de kring van mensen staan om vergeving te vragen voor datgene wat toendertijd uit goede wil is gedaan. Hierbij bijvoorbeeld denkend aan het stichten van de kerken met een eigen stijl van muziek en kerkorde.

Als reactie hierop kwam Moïse Guindo ook naar voren en vroeg vergeving voor datgene wat “de Malinese christenen” niet goed hadden gedaan. In het verleden heeft zich namelijk nogal wat spanning voorgedaan tussen kerk en missie. Vaak ging het hierbij om geld en/of kwaadsprekerij. Het niet willen luisteren en/of openstaan voor de ander.

Ook voor ons (Anco en mij) waren deze dagen belangrijk om weer eens stil te worden gezet bij de noodzaak van communicatie binnen een 'gezin'. Het is vaak zo makkelijk om het werk te doen, iedere dag weer, zonder al teveel (onbewust) met elkaar te communiceren. Stil te staan, voor elkaar te bidden.

Onze dominee in Mali en zijn vrouw waren er ook, en zijn zelfs met ons meegereden van Bamako naar Koutiala en terug. Ook hij gaf aan dat de conferentie waardevol was en dat we als westerlingen en Afrikanen elkaar moeten liefhebben, over de culturele barrières heen. Een heel mooi gegeven, niet altijd makkelijk uitvoerbaar in de praktijk! Toch ervoer ik dat wel degelijk tijdens de conferentie in Koutiala: de wederzijdse liefde voor elkaar!

Dag van de onafhankelijkheid

Vandaag is het behoorlijk stil op straat, veel Malinezen doen het rustig aan. Het is namelijk een vrije dag vanwege de verkregen onafhankelijkheid in 1960 onder leiding van President Mobido Keita. Dat did niet zonder slag of stoot ging, moge duidelijk zijn.

Keita bleef niet lang aan de macht, zoals de onderstaande 'korte tijdslijn' duidelijk maakt. De genoemde Touareg zijn een trots woestijnvolk met een nomadische levenswijze. Hun traditionele leefgebied ligt in het noorden van Mali en overschrijdt de vroegere koloniale en huidige grenzen van Mali. Ze voelen zich gemarginaliseerd en komen in gewapend verzet. Ook nu, anno 2006, gaat deze strijd door.

Eind 19e eeuw
Frankrijk lijft het Malinese gebied in bij hun koloniale rijk. Ze noemden het gebied Soudan. Begin verzet van de Touareg. Het Franse koloniale bewind reageert met harde hand op het verzet.

1960
Afhankelijkheid van Frankrijk. Het nieuwe land –onder leiderschap van Mobido Keito- word Mali genoemd. Keito stelt een eenpartijensysteem in en treedt hard op tegen het verzet van de Touareg.

1963
Eerste Touareg rebellie tegen President Modibo Keita.

1968
Keita wordt afgezet door het leger. Hun leider Generaal Moussa Traoré handhaaft het politieke systeem en de harde lijn tegen de Touareg. Hun verzet verhevigt. Moussa Traoré wordt in 1991 na een burgerrevolutie afgezet.

Toch blijven de Malinezen Keita trouw, omdat onder zijn leiding Mali een onafhankelijkheidsstatus heeft verkregen.

Ook wij vieren deze vrije dag, zei het op een geheel eigen wijze ;-) We bleken zo moe te zijn van alle gebeurtenissen de afgelopen weken, dat we met moeite ons bed uit konden komen. Verschrikt keken we dan ook op de klok, om te zien dat we tot zeker half 12 hadden gedut/geslapen. Kan met een gerust hart zeggen dat ik dat toch al jaren niet voor elkaar heb gekregen ;-)

Het is goed om even op adem te komen, want wellicht reizen we volgende week alweer af naar Koutiala. Om nog wat werk af te maken en naar een conferentie te gaan. Geheel zeker is het nog niet, omdat het toch wel kort na onze reis naar Burkina is.

Gisteren hadden we een gesprek met het leidersteam van Mali en West-Afrika. Dit als onderdeel van het eerder genoemde SFR, Strategic Field Review. Het was een goed gesprek en we mochten ook vooral met elkaar lachen. Het is ons met name het laatste jaar duidelijk geworden dat we gezegend zijn met een sterk leiderschapsteam. Een team dat met name oog heeft voor ieders gaven en talenten.

Uit de vele gesprekken die de afgelopen week zijn gevoerd, zal een strategisch beleidsplan voortvloeien. Wat onze rol in het geheel 'precies' zal gaan zijn, zal de komende tijd duidelijk worden. We houden jullie op de hoogte!

Terug in Bamako

We zijn weer terug op onze eigen stek in Bamako. Moe, maar voldaan! Toen we uit de auto stapten, troffen we een dolblije Bantu aan en onze kok in de keuken! Wat wil je nog meer na een vermoeiende reis vanuit Burkina?

De ochtend vertrokken we rond 7.30 uur vanuit Bobo, om vervolgens rond 6 uur in de avond aan te komen in Bamako. Morgenochtend vallen we direct met onze neus in de boter, een eerste team bijeenkomst voor het Strategic Field Review. Wat is het weer heerlijk om thuis te zijn ;-)

Het was best bijzonder om twee weken deel uit te maken van een ander (werk)veld en tijdens deze hele periode te wonen in een....jawel guesthouse! Al met al was het hard werken, maar ook erg gezellig. We hebben zo ongeveer elke avond bij een ander gezin aan tafel gezeten.

Ook werden we vrijdag jl. mee uitgenomen om te bowlen. En dat konden ze de Amerikanen! Anco en ik hadden met name lol over het feit dat we het alletwee beroerd deden. Techniek van niets, maar vooral veel plezier om elkaar. Wat wil je nog meer?

Een dezer dagen zal ik de gemaakte foto's in Burkina Faso uploaden. Er zitten mooie tussen, dus kom vooral van de week nog eens terug! Een groet vanuit Mali.

Internet update Ouaga

We zijn nu bijna een week in Ouaga om het CAMA-team te helpen bij het opzetten van een eigen internet-netwerk. Wat makkelijk leek in eerste instantie, bleek een stuk moeilijker in de praktijk.

Afstanden tussen de verschillende huizen en dus modems bleek niet het probleem te zijn, maar de hoogte. Het basisstation (base) ligt namelijk als het ware in een diep gat, waardoor antennes meer de hoogte in moeten om de gewenste signaalsterkte te krijgen.

Dat het team serieus bleek in het koppelen van hun 12 locaties, bleek al vanaf het begin. De meest technische dominee van het CAMA-team was twee weken vrijgezet, met ook een Burkina Bé. Een handige jongen van 20-22 jaar, met gevoel voor techniek. Van het soort dat je maar weinig tegenkomt in West-Afrika.

Hij volgt zijn technische studie aan een goede school in Ouaga en heeft als specialisatie: netwerken en het onderhoud ervan. Niet een niet onbelangrijk onderwerp hebben we in Mali ervaren de afgelopen periode. Het is ons nog niet gelukt om een geschikte Malinees te vinden die dit onderwerp beheerst of kan/wil beheersen.

De afgelopen week is zwaar geweest voor met name Anco en de genoemde twee. Dingen die op het oog makkelijk moesten kunnen, namen veel meer tijd in beslag dan in eerste instantie beraamd. Je zou denken dat we na twee jaar Mali-ervaring wel wisten dat technische zaken hier vaak twee keer zo lang duren als elders in de wereld ;-) Maar ja, zonder goede moed zouden we helemaal nergens komen. Dus petje af!

Elio, de jongen waarover ik al sprak, heeft met grote ogen staan kijken de eerste dagen wat er allemaal bij het opzetten van een netwerk komt kijken. Het is als het ware een praktijkstage voor hem, waarbij hij de theorie van school goed kan gebruiken. Slim is hij wel en hij heeft al heel wat termen in zijn hoofd opgenomen. Hij zal dan ook een sleutelfiguur worden in het onderhouden van het netwerk dat we hopen achter te laten ;-)

In oktober hopen we naar Koutiala te gaan, om daar de bijbelschool te voorzien van solarenergie en hen tegelijkertijd aan te sluiten op het bestaande internet-netwerk. We hebben Elio dan ook gevraagd om ook te komen, aangezien zijn school pas start in november en hij familie heeft in Koutiala. Twee vliegen dus in één klap. Hij reageerde enthousiast en het ziet ernaar uit dat hij het serieus wil overwegen.

We zullen zien wat onze tijd hier in Ouaga uiteindelijk brengt, oplevert. Het leert ons in ieder geval weer te leven bij de dag. Bijbels ook zou ik zeggen, om geen zorgen te hebben voor morgen. Niet altijd even makkelijk, als je in theorie weet wat er allemaal nog voor elkaar gebokst moet worden in een toch korte tijd ;-)

Hartelijke groet voor een ieder vanuit het koelere Ouaga!

Kookkunsten

We willen in deze weblog een heugelijk feit mededelen. Sinds een week kunnen we genieten van een heuse kok! En koken dat ze kan...zonder dat we ons er ook maar een moment mee hoeven te bemoeien. Heerlijk om dit (niet favoriete) deel van ons leven in Mali in handen van een expert te geven.

Koro, zo heet ze, is dan ook een geschenk uit de hemel. Koken in Mali staat niet gelijk aan (bijvoorbeeld) koken in Nederland. Er bestaan geen uitgebreide supermarkten, wel uitgebreide markten ;-) Ook is het begrip kant-en-klaar producten hier niet bekend. Tenzij je er een klein fortuin aan uit kunt en wilt geven. Groenten en fruit zijn in beperkte mate aanwezig en moeten zorgvuldig schoongemaakt worden, wil je maag zich niet drie keer omdraaien.

Slechts enkele redenen waarom we zo blij zijn met een kok, die koken ook écht leuk vindt ;-) Koro is een vrouw die we via een Nederlandse vriendin op het spoor kwamen. Of eigenlijk kwam zij ons op het spoor. Op een avond belde ze ons op met de vraag of we haar aan werk wilden helpen.

Na een gesprek met haar te hebben gehad, klikte het en dachten we: laten we gewoon eens een proefweek nemen voor onze reis naar Burkina Faso (a.s. zondag) en zien hoe zij en wij haar bevallen. Nou, we waren direct weg van haar kookkunsten. Ze werkt niet alleen heel schoon (erg belangrijk in een land als Mali), maar weet ook zelf van wanten. Ze heeft veel bij Franse ontwikkelingswerkers gewerkt en is dus ook met name Europees georiënteerd.

Daarnaast hoeven we haar gewoon niet te vertellen (we hebben namelijk weinig fantasie op kookvlak) wat ze de drie ochtenden per week dat ze komt moet klaarmaken. Dat bedenkt ze allemaal zelf, zonder ook maar één kookboek in te kijken. Het is echt een kunst!

Zij neemt op deze manier een stukje kookstress bij ons weg – deze tijd kunnen we dan weer aan andere (werk)zaken besteden - , terwijl we haar met haar drie kinderen een vast inkomen bieden. Beide partijen gelukkig! We weten (nog) niet veel van Koro, anders dan dat haar man haar sinds December 2005 heeft verlaten. Bij de opvoeding van haar drie kinderen staat ze er nu dan ook helemaal alleen voor. Geen eenvoudige taak, in een land waar de armoede aan de orde van de dag is.

Haar (sociale) situatie deed ons dan ook mede besluiten om van haar deugd (= koken) onze deugd te maken. We houden jullie van Koro's situatie en kookunsten op de hoogte.

p.s.

De komende twee weken zullen we minder bereikbaar zijn (qua e-mails, Skype, etc), omdat we voor twee weken naar Burkina Faso gaan. Met als doel: het opzetten van een (onderling) internetnetwerk.