Mixed feelings

Vanochtend kreeg ik nog niet veel uit handen, al komt het moment van vertrek rap dichterbij. Gisteren een goede verjaars-afscheids-bbq gehad en dan wordt het ineens best definitief. Vrienden bleven slapen en ook die zijn vanochtend uitgezwaaid. De zin "Partir c'est mourir un peu" (vrij vertaald: afscheid nemen doet pijn!) komt meer dan eens bovendrijven.

Zo'n jaar Nederland is best lang, maar ook weer zo voorbij. We mochten optrekken met mensen die we voorheen niet (goed) kenden, ik werd lid van de plaatselijke fotoclub, Anco ging met liefde elke week naar de volleybal. En wat dacht je van al die heerlijke, lichte (zomer)avonden?

De omschakeling wil dit keer minder lukken, ook al pep ik mezelf met van alles en nog wat op :) Van cholocade tot een kort gesprek met mijn Hemelse Vader.

Toch zien we ernaar uit om (in ieder geval) nog een jaar in Mali werkzaam te zijn. Het weerzien met vrienden zal zoet zijn, de nahitte van de warmste meimaand minder...

We zullen ons in dit jaar concentreren op de Bethel bijbelschool en op nog meer kennisoverdracht aan jonge Malinezen. We hebben in het afgelopen jaar gezien dat een aantal dingen goed draaien wanneer wij er niet zijn. Uiteindelijk toch het doel waar we ons elke keer naar uitstrekken. Jezelf overbodig maken...

Ook met het videowerk verschijnen er veranderingen aan de horizon. We zullen meer proberen samen te werken met andere (zendings)organisaties en er staat een theatergroep te popelen om enkele audioscript in videobeelden om te zetten.

We hopen dit jaar ook nog een agrarisch project in Senegal te gaan bezoeken. Na ons jaar Mali groeit wellicht het verlangen om daar enkele maanden mee te mogen draaien met een bestaand team. Ancos hart gaat al enkele jaren uit naar het inzetten van creatieve manieren van voedselonderhoud.

Bidt voor ons als we weer aan een nieuw avontuur beginnen. Dat we mogen weten welke richting in te slaan en welke stappen wel - of soms juist niet - te ondernemen.

Tot slot een foto die nog een naam/titel wenst...Deze zal komen te hangen in de bibliotheek van (ik meen) Spijkenisse. Ik houd me aanbevolen voor creatieve hersenspinsels :)

Jet lach

[Bron foto: Express.be]

Inmiddels zit onze reis naar Amerika er alweer bijna een week op en we genieten nog na... Nooit geweten dat een jet lag (voor ons: jet lach) zo lang kan duren. Helemaal als je zelf weinig moeite doet weer in een normaal ritme te komen :)

Anco en ik zitten 's nachts tot 1 uur nog te stuiteren in ons bed - klaarwakker - terwijl we de ochtenden nauwelijks uit bed kunnen komen. Bijzonder hoe je systeem werkt. Of nu eigenlijk tegen werkt...

Vandaag ook weer, getuige het uur dat ik deze weblog publiceer :) Een bijzonder hectisch, maar goed, dagje achter de rug. Last minute shopping zullen we maar zeggen, voordat de tweede container haar deuren morgenochtend vroeg sluit.

Het lijkt toch iedere keer weer neer te komen op de laatste minuten. Je ruimt altijd minder tijd in dan je daadwerkelijk nodig hebt om de laatste dingen te regelen. Of het zit net even niet mee en je staat zo drie kwartier (die je eigenlijk niet hebt) bij de apotheek, omdat het a) druk is maar b) men zich afvraagt waarom je in hemelsnaam 370 Malarone pillen denkt nodig te hebben :)

En sja, dan proberen we ook nog even - op de valreep en in de avonduren - een trip naar Elburg te doen, om kennis te maken met een audio groothandel - de Grooth Audio - die we nog niet (goed) kennen.

En dan gebeurd het ... er is een klik en we praten langer dan verwacht over heel wat meer zaken dan alleen het opzetten van een radiostation, audio, video en andere materiële zaken. Geweldig vinden we dat!

Dan kijk je ondanks de moeheid toch met een heel goed gevoel terug op de dag. En doe je ook nog meer audio materialen de container in, om de laatste gaten letterlijk mee te vullen.

Toch ben ik opgelucht als de container morgen weer het erf afrijdt. Het kan maar klaar zijn! Containers inpakken is goed, handig, maar het zal 'nooit' ons favoriete onderdeel worden.

Gelukkig konden we dit keer, met de hulp van heel wat vrienden, snel uit de voeten en ging zowel het uitpakken (de container zat vol deuren, ramen, wc potten etc) als het inpakken als een speer. Daar teken ik voor! Op naar container nummer 3, die een dezer dagen ook weer gevuld het erf opkomt. Dit keer gelukkig de helft kleiner en met bestemming Guinee.

Tollende hoofden

Het is ongelooflijk wat we aan informatie krijgen te verwerken tijdens onze tijd in Omaha, Nebraska (Amerika)... vandaar de 'tollende hoofden'. Voeg daaraan toe een jetlag, niet voldoende slaap, veel indrukken en lange dagen en het plaatje is compleet :)

We hebben een nieuwe leus gehoord waar we wel achter kunnen gaan staan:”Normal is overrated”! Ofwel: normaal zijn wordt overgewaardeerd. Iedereen doet z'n uiterste best om ergens bij te horen, om tot de normale groep van deze samenleving te worden gerekend. Maar wat is normaal? En wie bepaalt dat? Uiteindelijk blijft toch elk mens uniek!

Dat Amerika Nederland niet is en andersom staat vast. Maar toch blijf ik me soms over dingen verbazen. Blijkt toch dat onze culturen verder uit elkaar staan dan ik dacht. Zonder daarover een waardeoordeel te willen vellen. Enkele grappige voorvallen...

Misschien hebben jullie wel eens gehoord van de zogenaamde 'refill'. In Amerika koop je één keer een drankje en daarna wordt deze standaard bijgevuld. Na het eten nam Anco een koffie en de serveerster pakte de nog halfvolle mok om deze bij te vullen. Anco grijpt naar de mok alsof z'n leven ervan afhangt. Hij dacht namelijk dat ze 'm al mee wilde nemen :)

Wel eens van een 'koffie drive-in' gehoord? Onze gastvrouw in Omaha gaat zo'n 2 à 3 keer per week haar favoriete koffie bij de drive-in halen. Wel handig, als je nog wat slaperig bent en niet op je best gekleed :)

En wat dacht je van een 'motor start-up' op afstand, voordat je de auto instapt? Op die manier kan ook alvast de airco koud draaien. Toen ik dit voor het eerst zag, wist ik even niet wat ik zag.

Het blijft grappig om de verschillen te observeren. Al begrijp je als buitenstaander soms niet hoe de vork in de steel zit. Tot groot vermaak soms van ons gastgezin! En onszelf overigens, omdat de sfeer in huis erg open is en er veel grappen onderling worden gemaakt.

De afgelopen week was het lekker druk en hebben we veel mensen mogen ontmoeten. Elke avond vallen we moe en voldaan in bed. We hebben veel nieuwe dingen geleerd en ontdekt. Nu nog een schifting maken van wat bruik- en haalbaar is in Mali :)